Echt eenvoudig is het niet, van mening verschillen. En het lijkt wel alsof we het steeds moeilijker vinden. Gooi een stelling over om het even welk maatschappelijk thema in een groep en de kans is groot dat ze elkaar als een bende overstresste chimpansees met uitwerpselen beginnen te bekogelen. Net als een verbitterd koppel dat enkel nog samenblijft voor de kinderen bekvechten we over alles. Over zwarte Piet, vluchtelingen en kernenergie, over de hoofddoek, seksisme en de vraag of het allemaal de schuld is van de sossen. Die debatten zijn zelden constructief. We luisteren niet maar blijven onverdroten op de enorme nagel van ons eigen grote gelijk kloppen. De lijm die onze samenleving bij elkaar houdt lijkt zijn kleefkracht te verliezen. Maar wat doe je eraan? Stel dat je daar zelf staat voor die ene tierende nonkel, hoe kan je er dan voor zorgen dat die discussie eindigt zonder slaande deuren en wenende tantes? Hoe kan je met elkaar praten zonder dat het schreeuwen wordt, overtuigen zonder de ander te beledigen, toegeven zonder plat op je buik te gaan? Bestaat daar een handleiding voor? Nu wel. Doe er uw voordeel mee.