Over migranten, asielzoekers, vreemdelingen en nieuwkomers worden vandaag de dag verhitte discussies gevoerd. Iedereen wil er zijn zegje over doen, maar meestal weten we niet goed waar we het precies over hebben. Wat zijn de feiten?
Politiek wetenschapper Paul De Roo schrijft het verhaal van de immigratie(politiek) in België sinds Wereldoorlog II. Hoe hebben wij de migranten door de jaren heen ontvangen en hoe zijn wij met hen omgegaan?
In de jaren 1950 en 1960 kwamen de gastarbeiders hier tijdelijk werken, voornamelijk in de kolenmijnen, maar na de oliecrisis van 1973 zijn ze toch gebleven. Steeds nadrukkelijker maakten zij deel uit van onze samenleving, ondanks tewerkstellingsproblemen, de getto’s in de grote steden en de zogenaamde zwarte scholen van hun kinderen.
Vanaf de jaren 2000, in de nasleep van de implosie van de Sovjet-Unie, hebben geopolitieke conflicten een vluchtelingenstroom naar Europa op gang gebracht. Sindsdien bevinden we ons onophoudelijk in hoogoplopende discussies over open of gesloten grenzen, over de tolerantie ten overstaan van zoveel ‘illegalen’, over de draagkracht van de sociale zekerheid, over de rechten en plichten van nieuwkomers, over de veiligheid in onze steden. Het migratieprobleem is uitgegroeid tot zowat het belangrijkste politieke thema.
Door de actuele polemieken vergeten we dat het migrantenprobleem al zeventig jaar bestaat, in steeds wisselende politieke en maatschappelijke omstandigheden. Maar er is geen reden tot paniek, zo blijkt.
Dit boek draagt ertoe bij dat de lezer met meer kennis van zaken niet langer door het vreemdelingenvraagstuk overweldigd wordt. In ieders belang doen we er goed aan om op basis van historisch inzicht te zoeken naar humane en haalbare oplossingen.
