In mei 2014 werd er gestemd voor het Europese Parlement. De uitslag was moeilijk te interpreteren, zo bleek de volgende dag uit de verslaglegging: zijn we nu vóór of tégen Europa? Er zijn felle tegenstanders en ware Europatriotten, maar in de verhitte discussie verliest men snel de inhoud uit het oog.
Dick Pels toont aan dat de Europese cultuur zowel een fundament als hefboom is, zoals ook Pieter Steinz laat zien in Made in Europe (2014). Maar ook als verspreider van vrijheid en democratie is er een rol weggelegd voor de verenigde landen: de Europese idealen, zoals de doelstelling geweld uit te roeien, blijven actief wereldwijd verspreid worden.
Net als Hans Magnus Enzensberger sluit Pels evenmin zijn ogen voor de bureaucratische regelgeving van Brussel, en is hij kritisch over veel aspecten van de internationale samenwerking. Zijn toon is desondanks hoopvol, waarmee hij een niet alleen onderhoudend en informatief essay schreef, maar ook de eerste essayist is die de verkiezingsuitslag helder interpreteert en ons laat zien hoe wij over Europa denken.
De Nederlander houdt van zijn eigen land, constateerde Pels al in zijn Een zwak voor Nederland (2005). In Van welk Europa houden wij? kijkt hij naar de toekomst van het werelddeel en concludeert dat het tijd is dat we - ook uit puur eigenbelang - een zwak voor Europa ontwikkelen. Internationale instellingen en bedrijven, banken en instituties weten het al lang: op het wereldtoneel hebben wij alleen als Verenigde Staten van Europa een kans.
