Een man en een vrouw ontmoeten elkaar driemaal, maar elke keer is de enige, en de eerste, en de laatste keer.
Op het eerste gezicht lijken de drie delen van deze novelle afzonderlijke verhalen, maar ze blijken het briljante resultaat van een geraffineerd gedachte-experiment dat ze onderling verbindt.
De verhalen beginnen alle drie in een hotellobby, alle drie bereiken ze hun literaire hoogtepunt bij dageraad, en alle drie hebben ze als hoofdpersonen twee voor elkaar onbekende mensen die elkaar toevallig ontmoeten en binnen korte tijd hun diepste wezen aan elkaar blootgeven.
Hoe uiteenlopend Bariccos boeken ook zijn, zijn stijl is zeer herkenbaar. Ook het wonderlijke, betoverende spel van deze novelle houdt de lezer direct in zijn greep. Levensechte, snelle dialogen, afgewisseld met een minimum aan beschrijvingen, geven vorm aan de meeslepende verwikkelingen van de hoofdpersonen, waarbij het de lezer langzaam maar zeker duidelijk wordt wie deze mensen zijn en wat ze met elkaar te maken hebben.
